HIer staan verslagjes of verslagen van onze leden over de trainingen binnen onze onze club.
Hoe het allemaal begon…
Venloop 2006: Ans van den Hurk verteld mij over de winderige koude 1e Venloop waar ze vandaag aan mee doet. Koud, winderig? Ik sta in de volle zon bij een temperatuurtje van 20 graden naar de (halve) marathon te kijken. Ik ben alleen niet in Venlo, maar in Barcelona en die marathon die heeft totaal niet mijn interesse. Ik moet er niet aan denken om een halve marathon te gaan lopen.
Venloop 2007: Door al die enthousiaste verhalen besluit ik toch maar eens te gaan kijken en de hardlopers op de halve marathon aan te moedigen. Wat is dit leuk! Misschien moet ik ook maar eens gaan hardlopen?
Venloop 2008: Voor de halve marathon ben ik nog lang niet klaar, maar de Venloop besluit dit jaar een route voor de 10 kilometer uit te zetten en daar schrijf ik mij voor in.
Een aantal keren loop ik de 10 kilometer van de Venloop, maar door de komst van mijn 2 kinderen en de verminderde enthousiasme staat het hardlopen op een zeer laag pitje, het vlammetje brandt nog maar net. Mijn moeder stelt voor de zoveelste keer voor om toch een keertje mee te gaan naar Freetime Action. Het is de eerste week van januari 2016, iets met goede voornemens voor het nieuwe jaar, en ik besluit om een kijkje in de keuken te nemen van deze vereniging waar ik al zoveel leuke verhalen over heb gehoord. Naast de bootcamp op dinsdag ga ik op donderdagavond met de intervaltraining olv van Mat Tomlow mee. Al snel voel ik weer binding met het hardlopen en besluit om met de korte duurloop van Petra van der Heijden (5 kilometer) op zaterdag mee te lopen. En zo breiden de dagen en loopafstanden zich steeds meer uit. Leuke activiteiten zoals de Zomeravondloop en Venlostormt laat ik al snel niet meer aan mij voorbij gaan.
Helaas gooit Corona roet in het eten en daarna volgen er blessures die ervoor zorgen dat ik voor een moeilijke keuze kom te staan. Een standbeencorrectie om de artrose een halt toe te roepen en dat hardlopen wellicht weer een mogelijk wordt of stoppen met hardlopen en hopen dat de pijnklachten ooit een keer minder gaan worden. Net zoals altijd laat ik mij niet zomaar uit het veld slaan en besluit voor de operatie en lange revalidatieproces te gaan. Een jaar lang 2 keer per week hard trainen bij de fysio en met hulp, motivatie en begeleiding van Sandra Eman loop ik een jaar later al weer 10 kilometer. De volgende operatie om de pin en schroeven eruit te halen ga ik lachend tegemoet en denk alleen laat het hardloopseizoen maar komen ik ben er klaar voor. 2 maanden na de operatie bouw ik weer lekker snel op. Ik doe in januari mee aan de Bajestrail (bijna 13 km) en in februari de Midwintermarathon in Apeldoorn (16,1), maar helaas ging die opbouw net iets te snel en werd ik door mijn eigen lichaam terug gefloten. Hopelijk brengt dit mijn goede voornemens van dit jaar om iedere maand een (trail)run te doen niet in de war.
Ik ben blij dat ik in 2016 de stap heb genomen om lid te worden van deze geweldige vereniging. Het voelt als één grote familie. In de jaren dat ik nu lid ben heb ik gemerkt dat het geweldig is om omringd te zijn door de vele lieve en enthousiaste leden die altijd voor je klaar staan, je opbeuren, rekening houden dat je mee kunt trainen, een kaartje en appjes als je even uit de running bent en altijd de interesse die iedereen voor elkaar heeft is het mooiste cadeau dat je binnen de vereniging kunt hebben. Genoeg over mij….ik ga de pen doorgeven aan Anouk Frerichs van de Bootcampgroep
Ah… een pen…
Zaterdagochtend 8 uur. De zon begint te schijnen en de vogeltjes fluiten vrolijk in mijn slaapkamer… oh wacht…shit…. dat is mijn wake up light. Jemig… zaterdagochtend en mijn wekker gaat af… ik moet wel gek zijn. Ze noemen het een hobby… Als ik mijn opsta-tegenzin heb overwonnen (en dat duurt wel even) schiet ik in mijn nieuwe bolletjesbroek en doe mijn FTA shirt aan. Schop onder het kontje, banaan eten en dan opschieten, want hoewel ik nooit een minuut te vroeg ben, wil ik ook niet een minuut te laat komen.
Onderweg is het druilerig en er is geen vogeltje te bekennen, maar toch ben ik vol goede moed. In het scheidsrechter lokaal krijg ik een warm onthaal. Zelfs Joep is er al… het is me weer gelukt om als laatste te arriveren. Best knap. Het blijkt dat ik ook nog een trendsetter ben. Er is een tweede bolletjesbroek aanwezig! En Joyce Xhofleer-loupatty zit erin! Geweldig!
Als we na de warming up onder leiding van Ivonne vertrekken piept en kraakt het allemaal, maar ik weet…. De beloning komt later. Het is weer zwaar. Al deze mensen, hoewel, het zijn er maar 8 vandaag, ze lopen mij allemaal met gemak voorbij en dan hoor ik eigenlijk nog bij de “jongeren”.
Vroeger was ik altijd de uitzondering op de regel in mijn beroep: de fysiotherapeut die NIET sportte. Ik vond dat niet zo nodig allemaal. Een jaar of 7 geleden gooide ik het roer om. Stoppen met roken en starten met bewegen. Hardlopen had ik al vaker geprobeerd, maar ik was er altijd net zo snel weer mee gestopt: mijn gillende kuiten en piepende longen waren het met de keuze van de sport niet bepaald eens. Maar nu ging ik volharden. Na een jaartje zwoegen was ik klaar voor een club: geïntroduceerd in eerste instantie in de bootcamp club door Maartje van het werk. Het was een warm bad en al snel deed ik de zaterdag en de zondag ook mee.
Toen ik ruim 4 jaar geleden ziek werd en een langdurig traject in ging kon ik blijven trainen op de zondag door de flexibilteit van de trainers en het “wij-gevoel’ van de club. Er volgden ruim 3 jaar behandelingen en operaties en elke keer bouwde ik weer op. Dankzij de club en de vele trainingsschema’s van Karien ben ik waar ik nu ben. Ik zal nooit de snelste worden, maar ik ben fitter dan ooit! Door mijn beslissing 7 jaar geleden om de bank te verruilen voor hardloopschoenen en mijn lidmaatschap bij Freetime Action behoor ik tot de weinige mensen die na kankerbehandelingen hun oude leven weer op kunnen pakken en kunnen sporten.
Sterker nog, onlangs heb ik samen met Evelyn de 10 mijl van Apeldoorn gelopen en volgende maand heb ik me ingeschreven voor de kwart marathon van Rotterdam samen met Joyce en Evelyn. In juni dan nog mijn droomrun: de 10 km van de marathon du mt Blanc… iets wat ik niet had gedacht dat ooit nog weggelegd zou zijn voor mij…
Freetime Action… Een pracht club, met pracht leden en een geweldig motto: samen uit, samen thuis.
En daar sta ik dan heel graag op zaterdag om 8uur voor op.
Graag geef ik de pen door aan Evelyn!
Verhalen uit de wandelgroep
Verhalen uit de wandelgroep Vrijdagmiddag verzamelt zich een groepje bij een flat bij de Vierpaardjes. Het lijkt wat ongeregeld, maar de werkelijkheid is anders. Dit groepje staat onder bevel of leiding van Petra of Frans. Klokslag half twee vertrekt de groep voor een wandeling. Het kan alle kanten op, hei, Jaommerdal, Tegelen, Blerick, Kaldenkirchen. De pas er stevig in wordt er over van alles en nog wat gediscussieerd behalve over de route. De wandelaars hebben geen inspraak, er wordt bij een kruising niet overlegd, iedereen volgt de aanwijzingen van Petra gezagsgetrouw op. Zo wordt er stevig doorgewandeld door mooie natuur waar volop van wordt genoten. Na ongeveer een uur vraagt Mieke wie er een snoepje lust. Zo blij als een kind wordt er daarna doorgestapt. Al discussierend over natuur, cultuur, de samenleving ontdekten we dat de club geen klachtencommissie heeft. Dit gebrek is per direct verholpen door mij aan te wijzen als klachtencommissie. Aan een vertrouwenspersoon was nog geen behoefte. Niet dat er niets gebeurd, integendeel Petra bekende tijdens een wandeling dat zij vlinders in haar buik had. Sindsdien wandelt Rinus gezellig met ons mee. Na ongeveer acht kilometer belanden we in een uitspatting om op adem te komen. Er wordt drank genuttigd bijvoorbeeld heerlijk schuimend Weizener. Daar horen bitterballen bij. Helaas waren deze niet verkrijgbaar in de gewenste aantallen, te weinig of te veel. Hierover was Mieke zeer ontstemd. Gelukkig heeft het bestuur van FTA daadkrachtig ingegrepen en een budget beschikbaar gesteld voor bitterballen of ander wensen. Sindsdien is de stemming in de groep nog beter geworden. Na ongeveer twaalf kilometer komen we terug op ons vertrekpunt. Dan volgt er nog een heuse cooling down. Er wordt gebukt, gestrekt, met heupen gedraaid, op één been gestaan en nog wat van dit soort dingen. Al die tijd heb ik nog geen enkele klacht ontvangen. Onmiddellijk heb ik besloten om de klachtencommissie per direct om te vormen naar een complimentencommissie. Zo kon ik de leiding complimenteren met de prachtige wandeling door mooie natuur die zij voor ons hadden uitgezet.
Leo Haffmans geeft de pen aan …………….
Maandagavond circuittraining
Een goedenavond beste mensen.
Een kort berichtje over de circuittraining van Freetime Action die ik met veel plezier volg.
Beginnend jaar op uitnodiging van een vriendin om het eens te proberen begonnen wij met een leuk groepje bij Maria Auxiliatrix.
Zwaar en koud, maar het voelde gelijk goed. Helaas was mijn lijf stijfjes en niet echt fit.
Dit werd bij de evaluatie direct opgepikt en waar nodig andere ( lichtere ) oefeningen aangeboden.
Hierdoor doe ik nog steeds na een jaar (en zelfs in de winter buiten) nu bij het voetbalveld in Venlo nog mee.
En het is frappant hoe dat uur in de week zorgt voor minder kramp, meer lucht en soepelere spieren.
Lijder aan Sclerodermie, dus kan zeker niet tegen kou en longen, huid en slokdarm worden steeds strakker, dikker en slechter doorbloed daarom dit stukje geschreven om aan te geven dat de circuittraining niet zomaar een soort gymnastiek of fitnessles is.
Het is echt een geweldige hulp in bange dagen en het fijnste is: ik kan zelf meewerken aan het fit houden van mijn eigen lichaam.
Kan het iedereen aanraden om dit te doen en ik wens de leiding en de groep fijne feestdagen en tot volgend jaar.
Manon.
Maandagavond training van Karien op 21 november 2022
In mijn sport outfit en met mijn smartwatch om onderga ik een gedaantewisseling. Kou, regen, wind, warmte… zo kan ik alles trotseren. Ik fiets naar het Venlose Boys terrein, dan ben ik al lekker opgewarmd voordat de training begint.
Daar aangekomen stal ik mijn fiets en ga ik naar de ontmoetingsplek. Het is fijn om andere Freetimers te treffen en even bij te kletsen. Ondanks wat afmeldingen zijn Ans S, Sandra E, Regina, Mariëlle, Manon, Joep en ik komen opdagen voor de training van Karien.
De combitraining is bedoeld om kracht en balans te verhogen en tegelijk blessures te voorkomen. ‘Ons’ Pannaveldje met kunstgras is bestand tegen alle weersomstandigheden en heel geschikt voor de diverse trainingen.
De training van vanavond bestaat uit een circuit van 8 afwisselende oefeningen. Elke oefening moeten we 50 seconden uitvoeren met een pauze van 20 seconden, voordat de volgende oefening van start gaat. Sprongen en bewegingen die ik, en velen met mij, in mijn jonge jaren zonder moeite uitvoerde, zijn nu een behoorlijke aanslag op mijn kracht- en uithoudingsvermogen. Te lang heb ik zulke oefeningen weg gelaten.
In ligsteun springen van links naar rechts, met z’n tweeën een medicinebal van 5 of 8 kg achterlangs doorgeven. Een balansoefening tussendoor geeft me tijd om op adem te komen. Dan zijn de burpee’s aan de beurt. Mijn lijf protesteert en ik moet mezelf ertoe zetten om vol te houden. Regina en Marielle zorgen altijd voor een vrolijke noot, zelfs Manon warmt op en Ans zet ieder weer te kijk met haar enorme kracht. Ook Sandra en Joep horen bij de vaste deelnemers aan deze training en zetten hun beste beentje voor. Samen gaan we de uitdaging aan en het gaat ons best goed af.
Nu komen armen en benen aan bod; squat en tegelijkertijd roeien met een bodytube. Effen weer een balansoefening…… concentreren, core aanspannen en uitvoeren. Dan weer met een bodytube een krachtoefening voor de armen…. lijkt best een makkie…. echter na + 25 seconden wordt het zwaaaaaaaaaarrrrr…. doorgaan Ivonne! Laatste oefening…. ladderloopje heen in korte snelle pasjes en slalom langs dopjes terug.
Dan is het circuit ten einde, de 8 oefeningen zijn gedaan. We mogen 5 minuten wandelend of duurlopend over het terrein zwerven….. een hele verademing.
Terug op het veldje zet Karien ons aan het werk voor de 2e ronde. Ach… we zijn allemaal vrijwillig gekomen én we hebben hier allemaal profijt en lol van….hup maar weer.
Karien let erop dat we de oefeningen op de juiste manier uitvoeren. Waar nodig geeft ze aanwijzingen en motiveert ons. En in deze tweede ronde lijkt alles net iets makkelijker te gaan. Hé, dat valt niet tegen. Na een tijdje zwoegen is ook de tweede ronde klaar, we mogen weer 5 minuten over het Venlose Boys terrein zwerven. Zo doen we ook nog een derde ronde, mijn motivatie stijgt ten top.
In de laatste zwerfminuten heeft Karien alle materialen opgeruimd.
Rest ons nog een leuke uitdaging, die bestaat uit push-ups. Omdat het de derde week is dat we deze training uitvoeren mogen we zelfs 10 stuks proberen te halen. Om me heen en ook mezelf hoor ik steunen, kreunen en puffen. Op mijn handen en knieën, dat scheelt toch een hoop in kracht, heb ik de 10 gehaald.
Sinds ik aan deze trainingen deelneem is mijn kracht zeker toegenomen en mijn balans is ook verbeterd. Met een paar fanatieke mede sporters ben ik vanavond weer goed bezig geweest.
Samen met Ans fiets ik weer naar huis.
En onderweg realiseer ik me dat de maandagavond training me veel voldoening geeft. Volgende week kom ik beslist weer.
Tot zover mijn verhaal van een fijne training en…..
‘ik geef de pen aan Manon’
Een zonnige zaterdagochtend duurloop
Ik neem de pen aan…
Vóór ik mijn verslag begin wil ik nog even stil staan bij Guusje Van Bavel-van Dongen die we vorige week hebben begraven.
Guusje was samen met Ad meer dan 20 jaar lang op de achtergrond de drijvende kracht achter FreeTime Action. Ze zorgde niet alleen voor het potje van lief & leed, maar was ook zeer betrokken bij het welzijn van alle leden, de gezellige sfeer en zorgde vooral dat er niemand buiten de boot viel. “Samen uit, samen thuis”. Guusje, we missen je onvoorwaardelijke betrokkenheid en gulle lach
Nadat we op de plechtigheid handen hebben geschud met vele oude bekenden zoals Marc van den Berkmortel, Herman Brueren, Frans Janson, Frans Van Mierlo, en vele anderen was het de volgende dag tijd voor een ouderwets rondje “Wittsee” waar ik altijd de hele week naar toe leefde.
De afgelopen tijd waren de routes wat korter zodat we het Duitse deel rechts moesten laten liggen, maar nu de afstanden weer groeien komt de prachtige natuur langs de Nette weer in beeld. Het weer zaterdag was niet minder dan perfect, fris en vochtig, niet te koud, niet te warm.
Met een select groepje kregen we een pittige ‘wurming-op’ van Jos Aquina en mochten los richting Grote Heide. Het voelde meteen al goed, de spieren waren lekker los van een dagje Sauna met drie keer een ijskoud dompelbad.
Ook toen we afscheid moesten nemen van de dames die een afkorting namen, voelde het tempo goed aan. Na het ‘sjokken’ van de afgelopen tijd is er weer ruimte om wat meer op de voorvoet te landen met een betere afwikkeling tot gevolg. Het loopt lichter en minder vermoeiend, voelt lekker aan. Er was veel om van te genieten! Niet alleen de herfstkleuren en paddestoelen, maar ook de bijna spookachtige atmosfeer toen bleek dat het rondom de Wittsee zeldzaam windstil was. Op de foto is het spiegelgladde water te zien. Halverwege werden we opgeschrikt door een enorme reiger die vlak voor ons klapwiekend opsteeg, overstak en een sierlijke vlucht maakte over het natuurreservaat.
De voorbereiding voor de Zevenheuvelentocht ligt goed op schema! Het voelt goed aan als je na 14 km. nog een lekkere eindsprint kunt maken om de laatste energie er nog uit te persen.
Bedankt Jos Aquina, Jos Van Deur en Roel Verhofstad voor de heerlijke duurloop.
https://www.strava.com/activities/7965217821
Woensdagavondtraing 5 x 500 mtr Beul Mannie
Ik geef de pen aan….
Om mij aan mijn woord te houden, hier mijn tweede verslagje. Dit keer van de woensdagavond training.
De training begon met 1 min stilte ter nagedachtenis aan ons zeer gewaardeerde lid Guusje. Helaas heb we afscheid van haar moeten nemen. Ze zal altijd in gedachte blijven bij onze club. Rust zacht Guusje.
Na dit speciale moment stuurde onze Mannie ons richting de voet van de beruchte zwarteweg met de woorden het begint rustig maar het eindig pittig. Iedereen was dus gewaarschuwd. Mogelijk dat sommige leden met bevende knie en trillende spieren richting het begin punt vertrokken. De training kon door achillespees ongemaken ons niet begeleiden richt de plek des onhels maar pakte zijn vierwielig gevaarte, ook wel auto genoemd.
Op de afgesproken plek aan gekomen geen mannie. Dus werd al gevraagd “was toch beneden afgesproken”. Ja bevestigde meerdere goed luisterde leden.
Om onze opgewarmde spieren niet verder te laten afkoelen naam onze voorzitter zijn taak als leider op zich en begon de warming-up met 3 summo sqauts.
Deze gedaan te hebben was beul mannie ook uit zijn metale blik gestapt en nam de beul functie weer op zich. Zijn eerste woorden waren “we rennen hier nog een klein stukje rechtdoor.” Yes zullen velen gedacht hebben geen zwarteweg vandaag. Voor Joyce helaas weer geen heuveltraining 😜.
Het werd heel wat anders. Eerst een korte warming-up op een trapveld waar misschien een toekomstige #johancruijff zijn eerste balletjes leert trappen of waar een huidige strijder van ôs #VVV heeft leren trappen tegen de bal.
Tijdens deze warming-up kregen we een korte maar duidelijke uitleg. De trainer had een blokje om gevonden van +/- 500 mtr. Dit blokje om mocht 5 keer gedaan worden beginnend in 3.50 en dan het laatste blokje in 2.50. Meen dat dit de tijden waren. De gene die het beter weet mag zich een van de volgende keren aan de pen wagen.
Het doel van training was tempohartheid en gevoel bij tempo krijgen.
Om het kort te houden. Bijna @iedereen was bij eerste rondje al te snel. Alleen Ans van den Hurk deed dit het keurig op de afgesproken tijd. Keurig. Daarna dus elk rondje iets sneller we ging van 7/8 km per uur naar 12 km per uur.
Een iemand, ik typ geen naam😉 had zijn eigen tempo en eindige met 17 km per uur. Zijn woorden naar mannie waren “Die Keniaänen gaan dan dik 20 km per uur en dat 42 km, niet normaal.”
Na 5 keer had iedereen de pijp wel even leeg maar de trainingsoefening wel mooi volbracht. Topppie iedereen.
Door een aantal strijders werd op de weg terug naar de velden van Venlosche Boys toch nog de zwarteweg betreden. Ik moet het antwoord schuldig blijven of onze Joyce daar bij was.
Als afsluiting een cooling-down en daarna alle naar een verdiende douch. Of deze warm,low of koud was weet ik niet, maar mogelijk dat voor de jaarafrekening evt een koude douch gunstiger is.
Dank mannie voor mooie trainig.
Zo mjjn 2 beurten zitten erop. Dus geef ik bij deze de pen door aan onze voorzitter Robert Lommen. Suc7 Robert we kijken nu al uit naar je verslag.
1 oktober zaterdagochtend door Roel
Ik geef de pen aan….
Zoals beloofd zou ik de eerste 2 stukjes type als verslag van een training bij onze club.
De zaterdagochtend duurtraining begint eigenlijk altijd al op vrijdag met een bericht van onze duurlooptrainer mister Aquina met de twee routes. 1e voor de minder snelle groep en 2e route voor de km vretters. O kan ze deze keer beter de hoogtemetersvretters noemen.
Zaterdagochtend zijn we verzameld bij ons nieuwe vertrekpunt bij de #venloscheboys. Na wat rek/strek/enz oefeningen zijn we gezamenlijk begonnen aan de strijd der heuvels. Dit ter voorbereiding aan de #7H loop. Echter miste we Joyce wel, want deze strijd had goed gepast in haar training voor de bedwingen van de heuvels rond Nijmegen.
De bekende weerapps die tegenwoordig aardig wat discussie kunnen opleveren over wel of geen 🌧🌧 gaven mogelijk wat 🌧 aan. Dus werden bij sommige leden een regenjack aan getrokken/meegedragen. Onze trainer had wel erg grote regenjack uit de kast getrokken. Deze zou de aërodynamische test niet doorstaan wat dus toptijden belemmerd😛.
De wielrenners uit het buitengebied zeggen altijd bij wedstrijden/koersen in Nederland is het draaien en keren. De route van vandaag zou ook wel in het rijtje draai en keren kunnen passen. Echter door deze wijze van routebouw werden erwel aardig wat heuvels aangedaan.
De km vretters zijn via diverse heuvels richting ’t ven gegaan en daarna via weer andere heuvels terug naar het beginpunt. Dit allemaal in heerlijk hardloopweer zonder regendruppels.
Ondanks de goede route van mister Aquina is er toch op het laatst gesmokkeld…ipv nog klein extra lusje werd de eindsprint al eerder ingezet, en ja ook door routebouwer zelf.
De cooling down werd keurig uitgevoerd en een van de oefening is sinds afgelopen woensdag genaamd “het josje”. Dat is toch wel mooie eer he. Een oefening naar je vermoemd hebben.
Zo deze pen is getypt….op naar 2e keer.